تفاوت میان ....داخلی و خارجی

سالانه صدها میلیون دلار ارز بابت بکارگیری مربیان و بازیکنان خارجی از کشور خارج می‌شود و در مقابل به همین تعداد از نیروهای داخلی بکارگیری نشده و هدر می‌روند. این در هرحالی است که تفاوت یک مربی خارجی با یک مربی داخلی و یا یک بازیکن خارجی با یک بازیکن داخلی تفاوت محسوسی نیست و یا نتیجه‌ی بکارگیری آن خیلی برای کشور سرنوشت‌ساز نیست.

با توجه به اینکه اکنون عصر ارتباطات است، می‌توان به راحتی فیلم تمرینات اغلب باشگاه‌های بزرگ و یا دوره‌ها و کلاس‌های مربیگری مطرح جهان را تهیه و یا کتب و مقالات مرتبط را مطالعه نمود.

از سوی دیگر بکارگیری نیروهای داخلی خودش نوعی اشتغال‌زایی است و می‌توان با هزینه‌های خیلی پایین‌تر به همان نتایج یا نزدیک آن نتایج رسید و به حل معضل بیکاری و معیشت بازیکنان نیز کمک اندکی خواهد نمود.

ضمن اینکه با این تحریم‌ها و با این وضعیت ارز می‌توان در بسیاری از مواقع، از این ارز استفاده‌ی کاراتری نمود. با توجه به امسال هم سال «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه‌ی ایرانی» است، پیشنهادات زیر به وزارت ورزش و جوانان ارایه می‌شود:

۱- در فدراسیون‌هایی که مربیان خوب داخلی به اندازه‌ی کافی وجود دارند، بکارگیری مربی خارجی و بازیکن خارجی محدود شود.

۲- به‌جای استخدام مربیان خارجی، مدرس خارجی دعوت نمایید. یعنی مثلا یک هفته تمامی مربیان داخلی را دعوت نمایید و یک مدرس سرشناس بین‌المللی دعوت کرده و برای مربیان داخلی کلاس آموزشی گذاشته و فیلم این دوره‌ها را ضبط و در اختیار سایر علاقمندان بگذارید.

۳- در بسیاری از شهرستان‌ها و روستاهای دورافتاده بازیکنان و استعدادهای ناشناخته‌ی فراوانی وجود دارند که حاضرند با یک صدم دستمزد یک بازیکن خارجی قرارداد ببندند و در خدمت تیم‌های ملی باشند. کاش راهکاری برای شناختن این استعدادهای گمنام اندیشیده شود.

۴- بکارگیری مربی و بازیکن خارجی در تضاد با «حمایت از کار و سرمایه ایرانی» است و می‌توان با حمایت از کار مربیان و بازیکنان ایرانی از خروج صدها میلیون دلار ارز که سرمایه ایرانی است جلوگیری نمود